Ο Νόμος για τις Υπηρεσίες Πληροφοριών και Ασφάλειας, επίσης γνωστός ως "νόμος περί έλξης", προκαλεί έντονα συναισθήματα μεταξύ υποστηρικτών και αντιπάλων για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα. Στις 21 Μαρτίου, ενδέχεται να πάμε στις κάλπες για να δώσουμε τη γνώμη μας σχετικά με τον νόμο περί υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας, αλλά ακόμη και αυτό το δημοψήφισμα είναι αμφιλεγόμενο. Τι γίνεται με την IPH ξανά και τι πρέπει να ψηφίσετε; Εν ολίγοις: ποιος είναι ο νόμος ρυμούλκησης;
Ο νόμος περί ρυμούλκησης δεν είναι αυτόνομος νόμος, αλλά τροποποίηση του υφιστάμενου νόμου για τις υπηρεσίες πληροφοριών και ασφάλειας, ο οποίος χρονολογείται από το 2002. Σύμφωνα με την κυβέρνηση (και τις ίδιες τις υπηρεσίες πληροφοριών), αυτός ο νόμος χρειάζεται ενημέρωση έτσι ώστε να συμβαδίζει περισσότερο με τον τρόπο που επικοινωνούμε σήμερα. Ακόμη και οι αντίπαλοι συμφωνούν σε γενικές γραμμές με αυτό. Παρ 'όλα αυτά, ο νόμος ISS είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενος, ιδίως λόγω μερικών συγκεκριμένων τμημάτων του νόμου. Οι αντίπαλοι θα ήθελαν να το συζητήσουν, αλλά η συζήτηση κυριαρχείται τώρα από το ερώτημα εάν πρέπει να εισαχθεί καθόλου ο νόμος περί έλξης. Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, οι υπηρεσίες πληροφοριών και ασφάλειας επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μόνο επικοινωνίες που δεν συνδέονται με καλώδια (όπως δορυφορικές συνδέσεις) χωρίς στόχευση. Η επικοινωνία μέσω ασύρματης επικοινωνίας επιτρέπεται μόνο εάν έχουν ιδέα για το ποιος παρεμποδίζουν: μια βρύση πρέπει να απευθύνεται ειδικά σε ένα άτομο. Αλλά σήμερα σχεδόν όλα τα δεδομένα εκτελούνται μέσω καλωδιακών δικτύων (όπως καλώδια οπτικών ινών ή χαλκού), οπότε ο νόμος πρέπει να επεκταθεί έτσι ώστε να μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί με μη στοχευμένο τρόπο. Στη συνέχεια, όλες οι ψηφιακές επικοινωνίες αντιμετωπίζονται ισότιμα.
Τράτα
Ο νέος νόμος μπορεί να βασίζεται σε μεγάλη αντίσταση λόγω της διαφοράς μεταξύ κατευθυνόμενων και μη κατευθυνόμενων βρύσεων. Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, οι ύποπτοι μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο με στοχευμένο τρόπο, οπότε αν υπάρχει σαφής υποψία. Με τις νέες δυνάμεις, οι υπηρεσίες πληροφοριών επιτρέπεται επίσης να πραγματοποιούν μια αόριστη αναζήτηση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι όροι «τράτα και ρυμούλκηση» εμφανίζονται τόσο συχνά: οι αντίπαλοι φοβούνται ότι η AIVD ή η MIVD θα πετάξουν σύντομα μια τέτοια τράτα και μόνο τότε θα μάθουν αν κάποιος έχει κάνει κάτι παράνομο. Κάτι τέτοιο είναι επίσης η πρόθεση: για παράδειγμα, οι υπηρεσίες πληροφοριών θέλουν να κάνουν μεγάλες αναλύσεις δεδομένων για να βρουν μοτίβα, όπως επανειλημμένα να καλούν αριθμούς Συρίας. Ή αν παρακολουθήσετε μια ολόκληρη γειτονιά που είναι γνωστό ότι φιλοξενεί τους Συριακούς, για παράδειγμα. Επίσης τους δίνεται η δυνατότητα να συλλέγουν δεδομένα από διάφορες βάσεις δεδομένων τρίτων και να τα ομαδοποιούν για να κάνουν εξόρυξη δεδομένων.
Εγγυήσεις
Ευτυχώς, υπάρχουν ορισμένες διασφαλίσεις στο νόμο για την αποφυγή κατάχρησης τέτοιων εξουσιών - τουλάχιστον θεωρητικά. Για παράδειγμα, τα δεδομένα που δεν είναι σχετικά πρέπει να διαγραφούν και να καταστραφούν το συντομότερο δυνατό. Έχει επιβληθεί επίσης μια μέγιστη περίοδος διατήρησης για δεδομένα που μπορούν να αποθηκευτούν: αυτό είναι τρία χρόνια. Οι αντίπαλοι πιστεύουν ότι είναι πολύ μεγάλο. Η πιο σημαντική διασφάλιση είναι μια νέα επιτροπή αναθεώρησης που συγκροτείται. Η "Επιτροπή αξιολόγησης αξιολόγησης εξουσιών" (TIB) αποτελείται από τρία άτομα που πρέπει να καθορίσουν εάν η χρήση μιας νέας βρύσης είναι νόμιμη. Είναι εντυπωσιακό ότι ο Ronald Prins, μεταξύ άλλων, διορίζεται ως τεχνικός εμπειρογνώμονας. Ο Prins είναι ο πρώην ιδιοκτήτης του κυβερνητικού αξιωματικού ασφαλείας Fox-IT και πρώην AIVD'er - όχι το πιο αμερόληπτο άτομο. Παρεμπιπτόντως, το TIB πρέπει να αποτελείται από δύο δικαστές ή πρώην δικαστές και έναν τεχνικό εμπειρογνώμονα. Εκτός από το TIB, η «Επιτροπή Εποπτείας των Υπηρεσιών Πληροφοριών και Ασφάλειας» (CTIVD), όπως υποδηλώνει το όνομα, εποπτεύει το νόμο. Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες μπορούν να υποβάλουν καταγγελίες και ότι υπάρχει περιοδική αξιολόγηση για το πώς συμβαίνουν τα πράγματα με το Wiv και τι μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστούν.
Λεπτομέριες
Υπάρχουν πολλά να κάνουμε με το "dragging" και την επίβλεψη, αλλά υπάρχουν επίσης πολλές κριτικές για αμφιλεγόμενα μέρη του νόμου. Για παράδειγμα, το Συμβούλιο του Κράτους και η Ολλανδική Αρχή Προστασίας Δεδομένων επισημαίνουν ότι τα κριτήρια εποπτείας και αξιολόγησης του CTIVD και του TIB δεν είναι αρκετά διαφανή και είναι ασαφή. Επιπλέον, δεν εμπλέκεται δικαστικό σώμα, και ο Υπουργός Εσωτερικών είναι τελικά υπεύθυνος και μπορεί να αγνοήσει τις συμβουλές του CTIVD. Αυτό καθιστά τον νόμο θεωρητικά ευαίσθητο σε μια πολιτική ατζέντα. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αναφέρει ότι είναι πιο έξυπνο να επεκταθούν οι εποπτικές εξουσίες του CTIVD. Η περίοδος διατήρησης τριών ετών θα ήταν επίσης πολύ μεγάλη, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Σύμφωνα με το Wiv, στις υπηρεσίες πληροφοριών παρέχεται επίσης «δύναμη πειρατείας», όπως είχε αφαιρεθεί προηγουμένως από το Computer Crime Act III για την αστυνομία και το δικαστικό σώμα λόγω «υπερβολικής παραβίασης της ιδιωτικής ζωής». Με την αρχή πειρατείας, το AIVD και το MIVD θα είναι σύντομα σε θέση να χαράξουν υπολογιστές και να εγκαταστήσουν κακόβουλο λογισμικό για να παρακολουθούν υπόπτους.
Υποστηρικτές και αντίπαλοι
Σημαντικά κόμματα από τη Βουλή των Αντιπροσώπων υποστηρίζουν εδώ και χρόνια για επέκταση των εξουσιών και σύμφωνα με το προηγούμενο υπουργικό συμβούλιο VVD-PvdA, ο νόμος πέρασε από τη Βουλή. Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ρόναλντ Πλάστερ, ειδικότερα, συχνά είπε ότι ο νόμος ήταν απαραίτητος. Αλλά υπάρχει επίσης μια αυξανόμενη ομάδα πολιτικών που διαφωνούν με αυτήν την επέκταση. Ειδικά το SP και το Party For The Animals, και ο Kees Verhoeven του D66 ήταν φωνητικοί αντίπαλοι.
Υπάρχουν πολλοί άλλοι αντίπαλοι από την εξωτερική πολιτική, όλοι τους έχουν εκφράσει αντιρρήσεις για τις νέες δυνάμεις. Φυσικά, αυτό περιλαμβάνει εξέχοντες υποστηρικτές της ιδιωτικής ζωής όπως το Bits Of Freedom και το Privacy First, οι οποίοι αποκαλούν το νόμο «εκτός τόπου σε μια ανοιχτή δημοκρατία» και «εντελώς ολοκληρωτικά» αντίστοιχα. Επιπλέον, μια ομάδα 29 διακεκριμένων επιστημόνων υπέγραψε μια ανοιχτή επιστολή προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων να μην συμφωνήσει με το νόμο. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το επίσημο Συμβούλιο για τη Δικαιοσύνη, το Συμβούλιο του Κράτους και η Ολλανδική Αρχή Προστασίας Δεδομένων εξέφρασαν επίσης έντονη κριτική, η οποία δεν έλαβε υπόψη.
Δημοψήφισμα
Η διαμάχη σχετικά με τον νόμο περί έλξης επιταχύνθηκε από το δημοψήφισμα που δημιούργησαν ορισμένοι μαθητές, επιτρέποντάς μας να πάμε στις κάλπες στις 21 Μαρτίου. Πέρυσι, μια ομάδα φοιτητών ξεκίνησε μια αναφορά κατά του νόμου περί ρυμούλκησης, η οποία (με λίγη βοήθεια από το τρέχον πρόγραμμα υποθέσεων Zondag Met Lubach) συγκέντρωσε αρκετές ψήφους. Υπήρξε μια άμεση φασαρία για αυτό, επειδή η κυβέρνηση έχει ήδη δηλώσει ότι θα αγνοήσει το πιθανό «όχι» σε κάθε περίπτωση.
Αγωγές
Φαίνεται λοιπόν ήδη ότι οι τροποποιήσεις του νόμου για τις υπηρεσίες πληροφοριών και ασφάλειας θα εισαχθούν τελικά, παρά όλες τις επικρίσεις. Πολλοί αντίπαλοι έχουν ήδη ανακοινώσει ότι θα υποβάλουν αγωγές εναντίον τουλάχιστον ορισμένων τμημάτων του νόμου - εάν καταστεί οριστικό. Για παράδειγμα, η Ολλανδική Ένωση Δημοσιογράφων, η Νομική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων θέλουν πρώτα να προσφύγουν στο δικαστήριο, αν και δεν έχουν ακόμη κινηθεί επίσημες υποθέσεις.
Το μεγάλο ερώτημα είναι, φυσικά, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος ψηφοφορίας στο δημοψήφισμα. Σε κάθε περίπτωση, η ψήφος «όχι» δεν φαίνεται πολύ αποτελεσματική: ο Buma από το κυβερνών κόμμα CDA είναι πιο φωνητικός στη δήλωσή του για να αγνοήσει αυτό το αποτέλεσμα. Ωστόσο, η ψήφος κατά δεν χάνεται. Οι ομάδες απορρήτου μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα όπως πυρομαχικά στις εκλογές και τις πολλές μελλοντικές αγωγές εναντίον συγκεκριμένων αμφιλεγόμενων στοιχείων, όπως η μακρά περίοδος διατήρησης, η αρχή πειρατείας ή η εξόρυξη βάσεων δεδομένων. Επιπλέον, τα κυβερνητικά κόμματα φαίνεται να χρησιμοποιούν μια τακτική εκστρατείας που θα πρέπει να ξεφύγει από ουσιαστικές συζητήσεις επί του θέματος. Επομένως, μια ψηφοφορία δεν χάνεται απαραίτητα.
Τροποποιήσεις
Από το πρώτο νομοσχέδιο για το Wiv, υπήρξε μεγάλη κριτική του νόμου από διάφορα μέρη. Από παρόχους έως οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ακόμη και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ακόμη και το CTIVD, το οποίο εποπτεύει το AIVD και το MIVD. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι πολλοί επικριτές συμφωνούν ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη επιρροή στον AIVD, αλλά ότι ο νόμος περνά από αυτό. Ορισμένα κρίσιμα πολιτικά κόμματα είχαν καταθέσει τροπολογίες για την αποδυνάμωση του νόμου, μερικά παραδείγματα:
* Διαγραφή / περιορισμός τράτας
* Μικρότερη περίοδος διατήρησης
* Όχι / περιορισμένη ανταλλαγή με ξένες υπηρεσίες
* Αυστηροί κανόνες πρόσβασης για δεδομένα τράτας
* Δεν επιτρέπεται η εισβολή σε φυσικό εξοπλισμό (π.χ. μετρητής ινσουλίνης ή βηματοδότη)
* Περιορίστε τις δυνατότητες εισβολής τρίτων
* Αναφορά διαφάνειας για αιτήματα δεδομένων από παρόχους
Η μόνη τροπολογία που προέκυψε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων αφορούσε την κρυπτογράφηση. Οι πάροχοι υπηρεσιών επικοινωνίας δεν χρειάζεται να περιορίσουν την ασφάλεια (κρυπτογράφηση) της υπηρεσίας, προκειμένου να είναι σε θέση να παραχωρήσουν πρόσβαση σε υπηρεσίες ασφαλείας.
Χρονοδιάγραμμα
2 Δεκεμβρίου 2013
2 Ιουλίου 2015
Δημοσιεύτηκε το πρώτο προσχέδιο του νομοσχεδίου, ακολουθούμενο από δύο μήνες χρόνου διαβούλευσης.
2 Σεπτεμβρίου 2015
1 Απριλίου 2016
Τροποποιήθηκε ο νομοσχέδιο, οπότε το κόστος παρακολούθησης δεν βαρύνει πλέον τους παρόχους.
21 Σεπτεμβρίου 2016
28 Οκτωβρίου 2016
15 Δεκεμβρίου 2016:
Ισχυρή κριτική μεταξύ της Διεθνούς Αμνηστίας και της Ολλανδικής Αρχής Προστασίας Δεδομένων, μεταξύ άλλων.
7 Φεβρουαρίου 2017
14 Φεβρουαρίου 2017
11 Ιουλίου 2017
1 Νοεμβρίου 2017
21 Μαρτίου 2018
1 Μαΐου 2018
Να ενημερώσει?
Το Bits of Freedom δημιούργησε έναν (αρκετά απρόσιτο) εκλογικό οδηγό: www.gewrekjijdegrens.nl. Στον ιστότοπο AIVD μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τον ίδιο τον νόμο, ενώ το www.geensleep.net χαρτογραφεί τα κρίσιμα σημεία.
